Jerzy Różycki

(24 VII 1909 Olszana, gubernia kijowska – zginął 9 I 1942 w katastrofie statku na Morzu Śródziemnym koło Balearów)

W latach 1927–1932 studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego uzyskując tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki w roku 1932. W marcu 1929 roku uczestniczył wraz z Marianem Rejewskim i Henrykiem Zygalskim w  utajnionym kursie podstaw kryptologii zorganizowanym przez Uniwersytet Poznański i Biuro Szyfrów Wojska Polskiego. W latach 1932–1937 studiował geografię na uniwersytecie w Poznaniu uzyskując w roku 1937 tytuł magistra filozofii w zakresie geografii. Jesienią 1929 roku został zatrudniony w poznańskiej ekspozyturze radiowywiadu na Cytadeli, a we wrześniu 1932 przeniesiono go do Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie. Wspólnie z Rejewskim i Zygalskim złamał w grudniu 1932 po raz pierwszy kod niemieckiej maszyny szyfrującej Enigma. Po rozpoczęciu wojny ewakuowany do Rumunii, Francji, Algierii i ponownie Francji dalej zajmował się dekryptażem. Zginął w katastrofie francuskiego statku Lamoricière, którym wracał z zamorskiej filii ośrodka dekryptażu Cadex w Afryce Północnej.

Opracował Roman Murawski

L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 493–494.