Stanisław Kanpowski

(19 V 1931 Poznań – 28 IX 1967 w wypadku samochodowym w Miami, USA)

W latach 1949–1952 studiował matematykę na Uniwersytecie Poznańskim. W latach 1952–1954 odbył studia drugiego stopnia na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie uzyskał tytuł magistra matematyki. W roku 1954 podjął pracę na UAM, gdzie pracował do chwili tragicznej śmierci. Stopień kandydata nauk (odpowiednik doktoratu) uzyskał na UAM w roku 1958 pod kierunkiem Władysława Orlicza – rozprawa doktorska nosiła tytuł „Pewne zastosowania metod Turàna w analitycznej teorii liczb”. Habilitował się tamże w roku 1960 na podstawie rozprawy pt. „Nowe formuły dokładne analitycznej teorii liczb”. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły analitycznej teorii liczb, algebry, teorii aproksymacji i analizy harmonicznej. Opublikował 54 prace badawcze. Za swoje osiągnięcia naukowe otrzymał w roku 1956 Nagrodę PTM dla Młodych Matematyków, a w roku 1960 Nagrodę PTM im. Stefana Mazurkiewicza. W roku 1958 został zaproszony do wygłoszenia odczytu na International Congress of Mathematicians w Edynburgu.

Opracował Roman Murawski

Archiwum UAM
L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 432–433.
https://en.wikipedia.org/wiki/Stanisław_Knapowski