Zygmunt Butlewski

(25 IV 1907 Leopoldów pod Włocławkiem – 3 XI 1980 Poznań)

W latach 1926–1930 studiował matematykę na Uniwersytecie Poznańskim. Do 1939 roku był nauczycielem gimnazjalnym w Poznaniu, Lesznie, Wolsztynie i znów w Poznaniu pracując jednocześnie naukowo. Doktoryzował się w roku 1937 pod kierunkiem Mieczysława Biernackiego na podstawie rozprawy pt. „O całkach rzeczywistych równań różniczkowych liniowych zwyczajnych”. Od 1936 roku prowadził wykłady dla studentów chemii Uniwersytetu Poznańskiego, a od 1937 wykładał mechanikę teoretyczną w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu. Po wojnie zaangażował się w organizowanie ośrodka matematycznego w Poznaniu. W latach 1946–1947  prowadził wykłady na Uniwersytecie Poznańskim i w Szkole Inżynierskiej (poprzedniczka Politechniki Poznańskiej). W roku 1952 objął kierownictwo Katedry Matematyki tej ostatniej. Kierował nią przez 20 lat. W roku 1956 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1972 profesora zwyczajnego. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły równań różniczkowych zwyczajnych i układów równań różniczkowych. Opublikował 20 prac badawczych i 3 podręczniki akademickie. Wypromował 1 doktora. W roku 1955 otrzymał Nagrodę Główną PTM im. Stanisława Zaremby. W roku 1975 został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Opracował Roman Murawski

Archiwum UAM
L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 387.
R. Duda, Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2012, 103–104.