Zdzisław Krygowski

(22 XII 1872 Lwów – 10 VIII 1955 Poznań)

Uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, a następnie do III Gimnazjum w Krakowie. W latach 1890–1895 studiował matematykę, fizykę i astronomię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktoryzował się  tamże w roku 1895 (promotor: Franciszek Michał Karliński). W latach 1896–1898, studiował na Faculté des Sciences w Paryżu, gdzie uczęszczał na wykłady m.in. P. Appela, E. Borela, E. Picarda i H. Poincarégo. W okresie 1898–1901 pracował kolejno jako nauczyciel matematyki i fizyki w Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, w gimnazjum w Przemyślu i w Wyższej Szkole Realnej we Lwowie. Habilitował się  w Szkole Politechnicznej (późniejsza Politechnika Lwowska) we Lwowie w roku 1907. W roku 1908 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1909 profesorem zwyczajnym Szkoły Politechnicznej we Lwowie.  W roku 1919 przeniósł się do Poznania na nowo utworzony uniwersytet. W latach 1919–1938 oraz 1946–1955 pracował na Uniwersytecie Poznańskim. W okresie 1919–1920 i 1934–1936 pełnił funkcję prorektora. Zajmował się naukowo funkcjami analitycznymi, zwłaszcza funkcjami eliptycznymi i hipereliptycznymi i ich całkami oraz geometrią różniczkową i algebrą. Opublikował 48 prac, w tym 3 podręczniki. Pisał też na tematy chopinowskie. Wypromował 3 doktorów. Był organizatorem poznańskiego środowiska matematycznego.

Opracował Roman Murawski

M. Jaroszewska, „Krygowski Zdzisław”, w: Luminarze nauki Uniwersytetu Poznańskiego 1919–2019, red. Z. Pilarczyk, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2019,  328–331.
L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 281–290 oraz 437–438.
S. Domoradzki et al., Słownik biograficzny matematyków polskich, Tarnobrzeg 2003.
R. Duda, Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2012.