Lech Drewnowski

(ur. 10 II 1944 Kruszyna, pow. Wołkowysk, obecnie na Białorusi, zm. 20 XI 2023 Poznań)

Po zdaniu w 1961 r. matury w liceum w Szczecinku studiował w latach 1961–1966 matematykę na UAM, gdzie w roku 1966 rozpoczął pracę. Doktoryzował się w roku 1971 (promotor: Władysław Orlicz). Habilitację uzyskał w roku 1975, w roku 1985 – tytuł profesora nadzwyczajnego, 1991 – profesora zwyczajnego. W latach 1987–1991 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki ds. naukowych. Był inicjatorem powstania i pierwszym, długoletnim kierownikiem Zakładu Analizy Funkcjonalnej. Jego główne zainteresowania naukowe dotyczą analizy funkcjonalnej, teorii miary i funkcji zbioru. Opublikował ponad 125 prac. Wypromował 11 doktorów. Wizytował i wykładał na licznych uczelniach zagranicznych, w tym: University of Florida w Gainesville, FL., Université Paris VI, Universidad de Sevilla, Universidad Complutense de Madrid, Universita di Catania, Universität Trier, Michigan State University, University of South Carolina, University of Florida, University of Mississippi. Otrzymał kilkakrotnie nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nagrodę PTM dla Młodych Matematyków (1972), nagrodę PTM im. Stefana Banacha (1977), nagrodę Sekretarza Naukowego PAN (1977 i 1986), nagrodę Wydziału III PAN (1978). W roku 2014 przeszedł na emeryturę.

Opracował Roman Murawski

P. Domański, W. Wnuk, „On the work of Lech Drewnowski,” Functiones et Approximatio 50 (2014), 7–54.
W. Wnuk, „Drewnowski Lech”, w: Luminarze nauki Uniwersytetu Poznańskiego 1919–2019, red. Z. Pilarczyk, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2019, 120–122.
L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań2021, 394–395.