Paulina Pych-Taberska

(ur. 17 XI 1937 Borowa, pow. Dębica)

Studiowała matematykę na UAM w latach 1954–1959 oraz fizykę w latach 1959–1963. W roku 1960 podjęła pracę na UAM i pracowała tu do roku 2008 oraz na części etatu w latach 2008–2009. Doktoryzowała się w roku 1967 – promotorem był Andrzej Alexiewicz. Habilitację uzyskała w roku 1976., a tytuł naukowy profesora nauk matematycznych w roku 1992. Jej zainteresowania naukowe dotyczą analizy matematycznej, ze szczególnym uwzględnieniem teorii aproksymacji funkcji rzeczywistych. Opublikowała 64 prace badawcze i 5 prac przeglądowych. Wypromowała 5 doktorów. W roku 1977 otrzymała Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W latach 1981–1984 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki UAM, w latach 1984–1990 była prodziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki UAM. W ciągu kilku kadencji była członkiem Senatu UAM. W latach 1990–1999 pełniła funkcję przewodniczącej Uczelnianej Komisji Wyborczej. Pełniła funkcję wiceprezesa Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1983–1986), a także członka i przewodniczącej Komisji Rewizyjnej przy Zarządzie Głównym PTM (1989–1995).

Opracował Roman Murawski

L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 486.
https://wmi.amu.edu.pl/wydzial/pracownicy/profesorowie-emerytowani/paulina-pych-taberska