Włodzimierz Staś

(29 VI 1925 Witków, pow. Gniezno – 28 II 2011 Poznań)

W latach 1945–1950 studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Poznańskim uzyskując w roku 1950 tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki (promotorem pracy magisterskiej był Zdzisław Krygowski), zaś w roku 1952 – w zakresie fizyki. Doktorat z nauk matematycznych uzyskał w roku 1959 – promotorem rozprawy doktorskiej był Andrzej Alexiewicz. Habilitował się w roku 1964, zaś w roku 1980 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w roku 1991 – profesora zwyczajnego. W latach 1949–1995 pracował na UAM. Po przejściu na emeryturę w roku 1995 dalej był zatrudniony w latach 1995–2003 na części etatu. W roku akademickim 1964/1965 odbył staż naukowy na Uniwersytecie Stanu Illinois, Urbana, USA. Kierował Zakładem Algebry i Teorii Liczb. Pełnił też funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Matematyki UAM. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły analitycznej teorii liczb. Opublikował 31 prac badawczych. Wypromował 14 doktorów.  Czterokrotnie otrzymał nagrodę ministra za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne oraz za szkolenie kadry.

Opracował Roman Murawski

L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 375–376.
J. Kaczorowski, Z żałobnej karty: Włodzinierz Staś (1925–2011), Wiadomości Matematyczne 47 (2011), 303–310.