(ur. 19 VIII 1956 Poznań)

W latach 1975–1980 studiował matematykę na UAM, a w latach 1986–1990 odbył studia doktoranckie na Ohio State University (USA). Doktoryzował się w roku 1990 na Ohio State University – promotorami byli Zbigniew Fiedorowicz i Daniel Burghelea (nostryfikacja na Wydziale Matematyki i Informatyki UAM w roku 1991). Habilitował się w roku 2001 na UAM, a tytuł naukowy profesora nauk matematycznych otrzymał w 2011. Od roku 1980 pracuje na Wydziale Matematyki i Informatyki UAM. Jego zainteresowania naukowe dotyczą geometrii algebraicznej, teorii liczb i topologii algebraicznej. Opublikował 40 prac badawczych i 1 podręcznik akademicki (wspólnie z G. Banaszakiem). Wypromował 4 doktorów. Był stypendystą Fundacji Alexandra Humboldta (Alexander von Humboldt-Stiftung) i w latach 1996–1997 prowadził badania na Universität Bielefeld (Niemcy). Odbył liczne staże naukowe zagraniczne, w tym na Ohio State University (USA) (1990–1991, 2001–2002), Universität Bielefeld (Niemcy) (1992–1993), Max Planck Institut für Mathematik w Bonn (Niemcy) (1996–1997, 2002–2003, 2007), Northwestern University (USA) (2002). W roku 2004 otrzymał Nagrodę Ministra Edukacji i Sportu. Był prezesem Poznańskiej Fundacji Matematycznej.

Opracował Roman Murawski

L. Maligranda, W. Wnuk, 100 lat matematyki na uniwersytecie w Poznaniu 1919–2019, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2021, 402–403.
J. Kaczorowski, Nowi profesorowie: Wojciech Gajda, Wiadomości Matematyczne 45 (2009), 67–96.