prof. dr hab.Paulina Pych-Taberska

Na zdjęciu znajduje się profesor Paulina Pych-Tyberska
profesor Senior

Profesor Paulina Pych-Taberska urodziła się 17 listopada 1937 roku w Borowej, pow. Dębica.  Po ukończeniu szkoły podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego w Rawiczu rozpoczęła w roku 1954 studia matematyki na Uniwersytecie Poznańskim. W roku 1959 uzyskała dyplom magistra matematyki. Promotorem jej pracy magisterskiej pt. Zupełność układów ortogonalnych był profesor Władysław Orlicz. W latach 1959-1963 studiowała również fizykę na UAM, uzyskując w roku 1963 dyplom magistra fizyki.

Od 1 września 1960 roku została zatrudniona jako asystent w Katedrze Matematyki UAM. Stopień naukowy doktora nauk matematycznych uzyskała w roku 1967 na podstawie rozprawy pt. Aproksymacja funkcji w metrykach przestrzeni C i L, której promotorem był profesor Andrzej Alexiewicz. W tym samym roku awansowała na stanowisko adiunkta. Kontynuując badania naukowe przygotowała rozprawę habilitacyjną pt. Całka Denjoy w zagadnieniach aproksymacyjnych i w roku 1976 uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk matematycznych. Od roku 1977 pracowała w Instytucie Matematyki UAM na stanowisku docenta, a od roku 1990 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W roku 1992 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk matematycznych, a w roku 1995 stanowisko profesora zwyczajnego. Od 1 lipca 2009 roku posiada status profesora seniora na UAM.

Tematyka badań naukowych prof. P. Pych-Taberskiej nawiązuje do tzw. konstruktywnej teorii funkcji rzeczywistych, intensywnie wówczas rozwijanej m.in. w takich ośrodkach jak: szkoła moskiewska (S. B. Steczkin, S. M. Nikolski, A. F. Timan) i szkoła niemiecka z Akwizgranu (P. L. Butzer, R. J. Nessel, E. L. Stark), a także na Węgrzech (B. Sz. Nagy, L. Leindler) oraz w Rumunii (T. Popoviciu). W Poznaniu tą problematyką zajmował się profesor Roman Taberski i początkowo profesor Julian Musielak. W roku 1980 w Instytucie Matematyki UAM został utworzony Zakład Teorii Aproksymacji, którym do roku 1997 kierował profesor R. Taberski.

Prof. P. Pych-Taberska opublikowała 64 oryginalne prace naukowe oraz 5 artykułów przeglądowych. Wypromowała pięcioro doktorów, napisała kilka recenzji rozpraw doktorskich. Brała aktywny udział w procesie dydaktycznym. Oprócz ćwiczeń i wykładów kursowych dla studentów matematyki i fizyki prowadziła  wykłady monograficzne i seminaria z teorii aproksymacji. Pod jej kierunkiem wykonanych zostało ponad 300 prac magisterskich z matematyki.

W trakcie swej kariery zawodowej prof. P. Pych-Taberska prowadziła też działalność na rzecz środowiska naukowego. W latach 1981-1984 pełniła funkcję wicedyrektora Instytutu Matematyki, w latach 1984-1990 była prodziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki. W ciągu kilku kadencji była członkiem Senatu UAM. W latach 1990-1999 pełniła funkcję przewodniczącej Uczelnianej Komisji Wyborczej. W latach 1997-2006 była kierownikiem Zakładu Teorii Aproksymacji, a po jego przekształceniu w Zakład Teorii Interpolacji i Aproksymacji kierowała nim jeszcze przez rok akademicki 2006/2007. Pełniła funkcję wiceprezesa Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego (1983-1986), a także członka i przewodniczącej Komisji Rewizyjnej przy Zarządzie Głównym PTM (1989-1995).

Za swoją działalność naukową otrzymała m.in. nagrodę Ministra NSWiT (stopnia III). Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Jubileusz 70-lecia urodzin prof. Juliana Musielaka, rok 1998. Życzenia Jubilatowi składają prof. Paulina Pych-Taberska i jej mąż prof. Roman Taberski.



Aula Lubrańskiego w Collegium Minus, rok 1996, wybory rektora UAM. Przewodnicząca Uczelnianej Komisji Wyborczej prof. Paulina Pych-Taberska ogłasza wynik wyborów. Pierwszy z lewej to nowo wybrany rektor prof. Stefan Jurga. Gratulacje składa mu prof. Teodor Krajewski z Wydziału Fizyki.