Profesor Ryszard Urbański urodził się 24 stycznia 1948 roku w Koninie. Tam ukończył szkołę podstawową i technikum mechaniczno—elektryczne. W roku 1967 podjął studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które ukończył w roku 1971 na podstawie pracy magisterskiej  Przestrzenie interpolacyjne napisanej pod kierunkiem profesora Juliana Musielaka. Studiował również astronomię. Tu poznał swoją żonę, wówczas studentkę matematyki. Tu wiedzę z zakresu informatyki zdobywali jego dwaj synowie.

Z Uniwersytetem związał całe swoje życie naukowe. Pracując od 1971 roku jako asystent w Instytucie Matematyki UAM przygotował rozprawę doktorską Pewne własności multimiar, której promotorem był także profesor Musielak. Na jej podstawie uzyskał stopień doktora nauk matematycznych w 1976 roku. W tym samym roku opublikował w Biuletynie Polskiej Akademii Nauk pracę Generalization of the Minkowski—Rådström—Hörmandertheorem. Udowodnił twierdzenie o skracaniu dodawania zbiorów wypukłych w dowolnej przestrzeni liniowo-topologicznej oraz o algebraicznej i topologicznej wkładalności klasy zbiorów niepustych, ograniczonych, domkniętych i wypukłych w przestrzeń liniowo-topologiczną zwaną przestrzenią MRH (Minkowskiego—Rådströma—Hörmandera). To właśnie tematyce przestrzeni MRH, a zwłaszcza badaniu minimalnych reprezentacji elementów przestrzeni MRH, poświęcił profesor Urbański największą część swoich prac. Warto nadmienić, że tematyką przestrzeni MRH zainteresował profesora Urbańskiego przybyły właśnie ze stażu w USA profesor – wtedy doktor – Lech Drewnowski.

Profesor Urbański kontynuował w latach 1976—87 pracę w Instytucie Matematyki jako adiunkt. Blisko współpracował jako sekretarz Commentationes Mathematicae z ówczesnym redaktorem profesorem Orliczem. W tym czasie opublikował szereg prac o przestrzeniach modularnych nad ciałami z waluacją niearchimedesową. W 1979 roku został laureatem Nagrody Głównej PTM im. Zygmunta Janiszewskiego, w 1981 r. otrzymał zespołową Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (I stopnia), a następnie uzyskał prestiżowe stypendium Aleksandra von Humboldta realizowane w Monachium i Karlsruhe. Tam nawiązał współpracę z ówczesnym dyrektorem Instytutu Statystyki Uniwersytetu Karlsruhe, niedawno zmarłym profesorem Diethardem Pallaschke. Ta współpraca, trwająca aż do bieżącego roku, zaowocowała licznymi ich wspólnymi publikacjami.

W 1987 Profesor uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej Przestrzenie modularne nad ciałem z waluacją. Ta rozprawa była owocem badania przestrzeni modularnych nad ciałami z waluacją niearchimedesową.

W tym samym roku otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa wyższego (III stopnia). W latach 1987—94 był docentem, a w latach 1994—2011 profesorem nadzwyczajnym. Pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. naukowych Instytutu Matematyki 1987—90 i prodziekana Wydziału Matematyki i Informatyki 1999—2005. Przez 20 lat od roku 1988 kierował Zakładem Optymalizacji i Sterowania.

Ryszard Urbański w 2010 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. W latach 2011—18 był profesorem zwyczajnym. Do dziś wypromował siedmioro doktorów. Jest współautorem jednej monografii Pairs of Compact Convex Sets. Fractional Arithmetics with Convex Sets oraz autorem ponad 110 artykułów naukowych. Obecnie, po przejściu na emeryturę, pozostaje aktywny naukowo i w zmniejszonym wymiarze godzin naucza studentów naszego wydziału. Pracownicy i studenci naszego wydziału w dalszym ciągu po bez mała 50 latach mogą czerpać wiedzę i zachętę od osoby zawsze życzliwego i zafascynowanego parami minimalnymi zbiorów wypukłych profesora Urbańskiego.

Notatkę przygotował prof. Jerzy Grzybowski